Bundan 3-4 yıl önce pandemi sonlarına doğru kendimi iyi hissetmediğim bir dönem oldu. Balıkesir merkezde psikolog aradım. Çalışmadığım bir dönemdi. Henüz öğrenciydim. Devletten aldığım burs paramla psikologa gitmeye karar verdim. Zehra hanım’a denk geldim. Seansa girdik. Bana birkaç soru yönelterek konuştuk. Daha çok ben anlattım. Beni dinlediğini düşünüyordum. Fakat sürekli saatine baktı. Bu durum beni rahatsız etti. Anlattığım olayların, içimdeki duyguların dışa yansımasında hoşuma gitmeyen bir etiketle durumu özetledi. Nefes egzersizi ve kitap önerdi. Kendimi hiç rahatlamış hissetmediğim bir seanstı. Sürekli saatine bakarak verilen paranın hakkını -kendince- verdi sanırım.