1890’lı yılların sonunda, şimdi Setbaşı ortaokulunun bulunduğu yerde olan büyük Ermeni kilisesi papazının lojmanı olarak inşaa edilmiş. O dönemler Bursa’da Setbaşı ve yıldırım bölgelerinde yoğun olarak Ermeniler, altıparmakta museviler yaşarmış. Ermeni kilisesi 1930’lı yıllarda yıkılmış. Cemaat ve ruhban Bursayı terketmiş. Bu büyük konak ise Bursalı Müslüman bir tüccar ailesine verilmiş. Belki de satın alınmış, bilinmiyor. Bu aile 1960’lı yıllara kadar bu konakta oturmuş. O dönem bir kez el değiştirmiş. Yeni sahipleri de 15-20 yıl konakta kalmış. Ancak onlar da konaktan taşınmışlar. Bekçilik-bakıcılık yapsın diye Anadolu’dan gelen bir aileyi yerleştirmişler. Ancak onlar da 1980’lerin ortalarında konağı terletmişler. Konak o günden beri kullanılmıyor. Çok sayıda mirasçı olduğundan kimse sahip çıkmıyor, bakımı da yapılmıyor. Belediye kamulaştırma yapacaktı ama sanırım olmadı. Yıkılmaya yüz tutmuş durumda. Tamamı ahşap olduğundan tadilat olmuyormuş, yıkılıp yeniden inşası gerekiyormuş. Bence belediyenin sahip çıkması lazım.

Geçmiş bir tavsiye üzerine 2024 Eylül ayında ailemle birlikte rezervasyon yaptırarak gittik ancak kesinlikle beklentimizi karşılamadı. Öncelikle restorantın bahçesi çok geniş ve keyifli olmasına rağmen masa ve sandalye seçimleri korkunçtu. Masanın suntaları oturduğunuzda bacaklara değiyor, sandalyelerin arkalığı çok yatık adeta şezlong gibiydi. Menü çok sınırlı ve birçok ana kesinlikle belirtildiği gibi servis edilmiyor. Örneğin Fener Güveç güveçte değil plastik mika benzeri bir tabakta servis ediliyor ve güveçte değil de tavada yapıldığı tadından açıkça anlaşılıyor. Kaburga roll neredeyse soğuğa yakın ılık olarak servis edildi. Adeta yemekler gün içinde hazırlanmış mikrodalga da ısıtılıp servis edilmiş gibiydi. Bunun haricinde servis ekibi genç dinamikti ancak ada için Fine dining kabul edilen bir yer için tecrübesizdi sadece hız odaklı bir servis vardı diyebilirim.
Özetle fiyatlar ile ne hizmet ne de konfor örtüşmüyordu.
Tabii ki geniş bahçesine denilecek bir şey yok.