Bu mekteb-i talim ve terbiye, maatteessüf ki maarif, irfan ve ahlâk hususunda büyük bir noksan içerisindedir. Tedrisat usûlünün intizamsız ve eski usûllere bağlı kalması, talebelerin fikrî, hissî ve ruhî inkişafına mâni olmaktadır. Muallimler, lâkayt tavırları ve gayr-i ciddî yaklaşımlarıyla ne talebeler üzerinde bir tesir bırakabilmekte ne de onlara rehberlik edebilmektedir. İdare-i mekteb ise büsbütün gaflet içindedir; nizamsızlık ve düzensizlik âdeta kaide hâline gelmiştir. Talebenin hâl ve ahvâline, ilim ve terbiye hususundaki ihtiyaçlarına ehemmiyet gösterilmediği gibi, mütemadiyen şikâyet ve huzursuzluklarla meşguldürler.
Bu mektepte ilim talep edenlerin maalesef ki beklentileri boşa çıkmakta, maarif ve irfan yolundaki ümitleri akîm kalmaktadır. Böyle bir mahall-i tahsilin memleketin maarif dâvasına bir hayır getirmesi pek müşkil görünmektedir.
