Kızım 23 aylıkken sadece 1.5 ay gitti. Hep iyi şeyler duymuştum ama deneyimimiz çok kötüydü. Oryantasyonda yalan ve kandırma vardı. Anne arkadan geliyor geliyor diyerek çocuğu götürdüler, bana git git yaptılar. Çocuk arkasına bir baktı, anne manne yok:) okula hiç istekli gitmedi. Süreci hep ben yavaşlattım. Acelem yok, bir süre yarım gün gitsin dedim.
Sonra 5. Haftada okuldan alır almaz "anne biliyor musun öğretmenim bana vurdu" dedi. Hiç doğru olmasına ihtimal vermemiştim fakat sonrasındaki okulun yaklaşımı beni çok düşündürdü. Kimse umursamadı, çözüm odaklı yaklaşmadı. Çocuğum bir daha asla adımını bile atmak istemedi okula. Ayrıca birkaç kere de çocukların öğretmenleri tarafından tehdit edildiğine dair çocukların ailelerine söylemleri olduğunu duydum. "Sus yoksa seni şu kişiye vereceğim" gibi. Ama bu sadece bir duyum iftira da atmak istemem.
Çocuk uydurur, çocuk anlamaz, çocuk yalan söyler anlayışları bence yanlış. Çocuklar hisseder, çocuklar farkındalığı çok yüksek varlıklardır. Sadece bazen nasıl ifade edeceklerini bilemezler.
Kreşten beklentim çocuğun birey olarak görülmesi, toplumun en değerli tohumu olarak yetiştirilmesi, sevgi ve saygı ile büyütülmesi. Bunu mavi çizgi sağlayabilir zannediyordum ama maalesef öyle olmadı. 20 küsür yıllık kreş dedim, güvenilirdir herhalde ki diye düşünmüştüm tam bir fiyaskoydu. Üstüne üstlük bir de çocuğun okula bakış açısını bozdular şimdi düzelt düzeltebilirsen.
Diğer detaylar: Okulda kamera sistemi yok. Yaklaşık 8 ay sıra bekledik okula girebilmek için. Kimse okulun içini gezdirmedi. Çocuğum hep aç geldi. Çocuğum okulda zor anlar da yaşamış olsa hiç bana aktarılmadı hep bugün iyiydik, yemekte şunu yedi bunu yedi dendi. İyi tek bir yanı vardı o da sıklıkla farklı farklı etkinlikler oldu. Bir hafta gerçek ambulans geldi. Öteki hafta dondurmacı geldi.
Türk örf ve adetlerinde bazen yalanla ikna etme, kandırma ile çocuk yetiştirme olabiliyor. Ama ben çocuğuma hiç bu şekilde yaklaşmadım. Bu şekilde çocuğumla arama yalan sokulması büyük bir hayal kırıklığıydı. Eminim okulda sürekli kaygılıydı. O yüzden de boyun eğmeyici davranışlar göstermiş olması muhtemel. Ve tabi ki söz dinlemeyen, kurallara uymayan çocuk sistemi sarsar. O yüzden de eminim kızımın kreşten ayrılışı pek hoşlarına gitmiştir.
Keşke böyle olmasaydı.
Keşke her çocuğun değerli ve nadide oluşunu gören bir kurum olsaydı.
Bu arada hala ilk hafta arkadaşının yüzünü çırmalamasının izini yüzünde taşıyor kızım. Aradan neredeyse 2.5- 3 ay geçti.
Çocuklarınızı güvenmediğiniz hiçbir yere bırakmak zorunda değilsiniz. Nolur içinize tamamen sinsin. İyi araştırın. Onlara yapılan yanlışların geri dönüşleri yok.
Sevgiler
