Bu kurumda yaşadığım şey sadece kötü muamele değil, açık bir zulümdü. İçeride çalışan bazı kişiler insanlıktan tamamen uzak.
Bir kadın sadece bağırmakla "çalıştığını" sanıyor. İnşallah bir gün sesi kısılır da o bağırışlarıyla kimseyi incitemez.
Bir diğeri ise gözlükleriyle herkesi yukarıdan süzüyor; kibir ve küçümseme dolu bakışlarla. Allah’tan dileğim: Bu kadar kibirle bakan birinin gözleri bir gün tamamen kararsın. Çünkü saygı ve insanlıkla en ufak bağları yok.
Allah sizi ne bu dünyada ne de ahirette affetmesin. Mazlumun ahı yerde kalmaz. Gün gelir, yaptıklarınızın hesabını verirsiniz. Bir gün sizin de kapınızı çaresizce çalan biri olur, o zaman nasıl bir acı yaşattığınızı anlayacaksınız.
