Bugün bir arkadaşımızın “Kesin gidin, ortam harika!” gazıyla ailecek Yörük Sofrası’na gittik. Ortam gerçekten anlatıldığı kadar var, yemyeşil, ferah, çocuklar için adeta küçük bir cennet… Zaten çocuklar eğlenince biz de bir “ohh” dedik. Buraya kadar her şey şahane!

Ama sonrası biraz “Yörük değil sanki Yorgun Sofrası” moduna bağladı. 😅 Garsona ulaşmak için özel kuvvetlerden destek almak gerekebilir. El kaldırdık, göz temasına girdik, hatta düşünce gücüyle çağırmayı bile denedik ama sonuç: Yok abi yok!

Kahvaltı deseniz, masaya gelen şey “serpme” değil “serpilememiş” kahvaltı gibiydi. Üç kişilik istedik, beş kişilik söylesek de fark etmeyecekti çünkü porsiyonlar neredeyse sabit. Her şeyden az az; ama “çok az”! Menemen zaten menüde ruhani bir varlık gibi, var mı yok mu belli değil. Gelen yumurtanın tereyağla uzaktan yakından alakası yoktu; sıvı yağla yapılmış, biraz üzgün biraz da kırgın duruyordu tabakta.

Lezzet olarak bir heyecan aradık ama bulamadık. Yani doğayla bütünleşmek güzeldi ama karnımızı da biraz doyurmak isterdik. Fiyatlar da pek iç açıcı değil; doğa manzarası fiyata yedirilmiş gibi.

Kısacası: Ortam 10/10, ama hizmet ve kahvaltı 4/10. Mekânın potansiyeli çok yüksek, ama bu haliyle “bir daha gelir miyiz?” sorusunun cevabı: çocuklar ısrar ederse, belki… 🙂