Geçen sene kızımı gönderdim. Ana kucağı gibi kollarını açtılar. Gözüm kapalı bıraktım. Anne şevkati gösterdiler. Yemekleri anne yemeği gibiydi. Ayşe Hanım bizim öğretmenimizdi. Onu çok seviyoruz ♥️ yeri bizde ayrı. Kızım da hiç unutmadı. İyi ki varsınız.

Okulun genel tablosu gözümüzü güzel boyamıştı. İlk günden çocukların uzun süre oyun odasında gözetmensiz/öğretmensiz bir başlarına kaldıklarına şahit olduk. Neyse dedik devam ettik çocuğumun kafası şişmiş ve morarmiş bi şekilde teslim aldım hala iyi niyetle çocuktur olmuştur diye düşünürken ertesi sabah o tatlı sevimli müdüremizin ağlayan bir çocuğu şiddetle hırpaladığını görence iyi niyetle yaklaşabileceğim hiç bir dalları kalmamıştı. Bunları yazmakta çok kararsız kalsam da bilmek ve susmak bana yakışmaz diyerek paylaşmak istedim. Not: bu duruma şahit olduğumu çocuğumuzun kaydını alırken söyledik ve sessizlikten başka bir cevap almadık.