İstanbul il sınırında gidilebilecek tek özel anaokuludur. Bunu bilir ve bunu söylerim mezun olduğumuzdan bu yana, tam 5 senedir. Eskiden derledi ki; ‘Temel’ bir çocuk için çok önemlidir. Bizim zamanımızda bu ilkokul için kullanılırdı. Şimdi ise Anaokulu en ön sıraya girdi. Ve temelini oluşturuyor çocukların.. Biz o kadaaaar şanslıyız ki.. Ne mutlu Akademini çocuğu oldu kızım. Temeli sağlam. Eğitim kurumlarının ilkokul 2.- 3. Sınıfta başladığı birçok eğitim, akademini sayesinde anaokulunda başladı bizim çocuklarımız için daha 3-4 yaşlarında. Kodlamanın ‘K’si yoktu ortada, bizim çocuklarımız sene 2016-2017 kodlama görüyordu anaokulunda. Siz hiç bu günden 6-7 sene önce, düzenli her hafta eskrim dersi veren anaokulu duydunuz mu? Akademini’ye gitmiş/giden çocuğunuz varsa ancak cevabınız ‘evet’ olur. Yılda 52 hafta, 52 proje işleyen bir okul. Pazartesiden başlar tema, cuma günü finali olur. Öyle böyle değil hem de. Dekorasyonundan, konu ile ilgili dışarıdan özel eğitmenine, resiminden müziğine, hepsi cuma günü müthiş bir finalle son bulur. Haftasonu, sahibesi ve başeğitmeni Ülgen hanım boş durmaz, pazartesi için sıvar kollarını.. Sonra pazartesi yeni konu başlar. Çocuklarımız ‘doya doya’ büyüdüler burda. Çift yabancı dille.. Atatürk ilkelerini benimseyerek.. tertemiz, ilgili, alakalı, ve beraberinde organik mis gibi yemeklerle.. anlatacak daha çook şey var, sayfalar yetmez. Halen fırsat buldukça o günleri yad etmeye uğrarız kızımla. Kızımın ve bizim hayatımızda en büyük İYİ Kİ’mizsiniz. Hala herkese anlatır, yönlendiririm. Herşey için sonsuz teşekkür ediyoruz sizlere 💓

Akademini Anaokulu’ndan kızımın kaydını almak zorunda kaldım. 2 yaşından itibaren emanet ettiğimiz bu okulda, kızımın uzun süredir manipülasyona maruz kaldığını öğrendik. Okul sahibi ve müdürü olan Ü..’nün aynı yaşta olan oğlu, büyük kızımın sınıf arkadaşıydı. Son iki yıldır kızım ve birçok sınıf arkadaşı, bu çocukla ilgili sorunlar yaşadı. Daha önce fiziksel şiddete varan olaylar karşılıklı görüşmelerle çözüldü ve tekrar etmeyeceği söylendi. Ancak bu yıl, yani 6 yaş okul öncesi hazırlık sınıfında, sorunlar kontrolden çıktı.

Kızım yaşadıklarını anlatan bir çocuk değil. Ancak sınıf arkadaşlarının ailelerine aktardıkları olaylar sayesinde okulda yaşanan haksızlıkları ve sorunları öğrendik. Okul sahibinin çocuğuna tanınan sınırsız imtiyazlar, derslere istediği gibi girip çıkması, okula uygunsuz oyuncaklarla gelip arkadaşlarını rahatsız etmesi, her talebinin koşulsuz yerine getirilmesi gibi birçok sorun yaşandı. Ayrıca, okul müdürünün, oğlunun bir arkadaşıyla yaşadığı olay sonucunda, tüm sınıf arkadaşlarını kendi oğlundan özür dilemeye zorladığını öğrendik. Konu gündeme geldiğinde ise bunu reddetti ve çocuklarımızın yalan söylediğini iddia etti.

Bu süreçte, yaşananları sorgulayan ve çocuklarının hakkını arayan veliler olarak dışlandık. Okul yönetimi tarafından hoş olmayan ithamlarla karşı karşıya kaldık. Veli-okul müdürü-patron rollerinin aynı kişide toplanması, öğrenci aile mahremiyetinin ihlal edilmesine neden oldu. Yıllar boyunca velileri manipüle eden, çocuklarımızın yaşadığı problemlerde onları suçlu konumuna düşüren ve bizleri kendimizi sorgulamaya yönlendiren bir tutum sergilendi. Ancak tüm veliler bir araya gelip konuştuğumuzda, herkesin benzer baskılara maruz kaldığını ve algı yönetimi ile şikayetlerimizin yönünün değiştirilerek çocuklarımızın suçlanmasına sebep olunduğunu fark ettik. Oysa çocuklarla birebir konuştuğumuzda, bahsedilen olumsuz söz ve davranışların aslında tek bir çocuğa, yani okul sahibinin oğluna ait olduğunu gördük.

Tüm bunlara rağmen okul yönetimi hiçbir sorumluluk kabul etmedi. Yıllardır değer verdiğini söylediği öğrencilerini, yani çocuklarımızı yalan söylemekle suçladı ve oğluna tanınan ayrıcalıkları devam ettirdi. Maddi konulardaki yaklaşımları da şeffaflıktan uzaktı. Ancak en önemli konu, çocuklarımıza uygulanan psikolojik baskıydı ve bunu asla kabul edemeyiz.

Bu sebeplerle, herhangi bir baskıya boyun eğmeden ve çocuklarımın psikolojik sağlığını koruma adına, her ikisinin de kaydını alarak yeni bir başlangıç yapıyorum.

İstanbul’da onca okul arasında nasıl burayı buldum, kızımı nasıl bu insanlara emanet ettim diyerek kahrolduğum okuldur.
Bir baba olarak başka bir çocuk ya da aile bunu yaşamasın diye uzun uzun yazmak istiyorum. Okul sahibi ve müdürünün sürekli marka model statü konuşmalarından, farklı öğrencilerinin özelini anlatmasından huzursuz olsam da çocuklarımızı seviyor onlara bir zarar vermez diye güvenerek göz bebeğimiz kızımızı emanet ettik 2,5 yıl boyunca.Fakat kızım büyüyüp de 6 yaşına gelince artık anlatmaya başladı.. Okulda olanları söylememesi için kızımın nasıl yanlış yönlendirilmiş olduğunu öğrendim bir gün, bir gün oğlu derslere çıkmak istemiyor diye kızımın dersten kandırılarak müdür odasına müdürün oğlu ile oynasın diye indirildiğini, bir başka gün oğlunun kızımın kulağına süpürge atmak kaydı ile kızımın kulağına zarar verdiğini, ve diğer bir gün de hiçbir suçu olmamasına rağmen sırf oğlu üzüldü diye bütün sınıfa oğlundan özür dilettiğini! Ve en acısına geliyorum.. Tüm bunlardan kendini, oğlunu ve okulunu sıyırabilmek için kendine bir kurban seçti ki o kurban daha 6 yaşında bir çocuk. Gerçek dışı bir suçlama (çünkü kendi gözlerimle böyle olmadığını gördüğüm için vicdan rahatlığıyla yazabiliyorum ki gerçek olmayan) ile tüm bu yaşananların sebebi olarak minicik bir kalbi suçladı. Bazı insanlar sadece kötüdür. Onlardan uzak durmak gerekir..
Ama konu masum çocuklarımızsa koşarak uzaklaşmak gerekir.
Suçsuz yere o özrü dileyen 8 çocuktan 6sı öğretmenleri ile, anıları ile vedalaşamadan okuldan bu sebeple ayrıldı…
Eşim çocuğumun eşyalarını almaya gittiğimde de oh iyi ki de sildim hepsini, temizlendi okulum,tertemiz oldu dedi okul sahibi..
Benim çocuğum ya da hiçbir çocuk böyle nitelendirilemez. Ve esasen bunu düşünebilen bir eğitimci nasıl etik olabilir?
Şunu da eklemek isterim ki eğer bir gün olsun yolunuz kesişmişse bilirsiniz ki bir başka öğrencisinin ve hatta velisinin özel hayatını doğrularıyla ya da yalanlarıyla size fısıldamaktan ve buna “secret” diyerek hava katmaktan çok hoşlanır bu okulun kurucusu. Umuyorum bir minik kalp daha emanet edilmez bu kötülüğe.
Yazdıklarımızı siber saldırı olduğu gerekçesiyle sildiriyor kendisi. Yeniden yazacağız,gerekirse yeniden yazarız. Çünkü başka bir çocuk üzülsün istemiyorum.